Σουρούτς: Σήμερα θρηνούμε, αύριο ξαναχτίζουμε

Το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από την ιστοσελίδα roarmag.org και αφορά το νέο χτύπημα που δέχθηκε το κίνημα αλληλεγγύης του κουρδικού αγώνα στη Ροζάβα, μετά την επίθεση αυτοκτονίας που φέρεται να πραγματοποίησε μέλος του Ισλαμικού Κράτους στο πολιτιστικό κέντρο “Αμάρα” της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Η θλίψη για τους 32 νεκρούς είναι ανείπωτη, αλλά αν υπάρχει ένας λαός που γνωρίζει πως να παίρνει δύναμη από το αίμα του, αυτός είναι οι Κούρδοι.

 

Η βομβιστική επίθεση που έλαβε χώρα το μεσημέρι της Δευτέρας στις 20 Ιουλίου στο πολιτιστικό κέντρο «Αμάρα» στην Σουρούτς θα μείνει στην ιστορία ως μια τραγωδία. Το Σουρούτς, βρίσκεται στα σύνορα, σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από το Κομπάνι και αποτελεί το κέντρο παροχής κάθε είδους προμηθειών για την κουρδική πόλη.

Ακόμη σημαντικότερος ήταν ο ρόλος του ως καταφύγιο για πρόσφυγες που προσπαθούσαν να δραπετεύσουν από τις πολύμηνες συγκρούσεις στο Κομπάνι. Λειτουργούσε ως η βάση του συντονισμού για τη βοήθεια προς τις ντουζίνες κατασκηνώσεων προσφύγων που είχαν διασκορπιστεί στην πολή και ως κέντρο για την διεθνή αλληλεγγύη και τις αντιπροσωπείες που επισκέπτονταν την πόλη.

Σε όλη την διάρκεια των συγκρούσεων, οι οποίες ξεκίνησαν τον προηγούμενο Σεπτέμβρη, ήρθαν δημοσιογράφοι και ακτιβιστές για να προσφέρουν την υποστήριξή τους και το «Αμάρα» ήταν το σπίτι τους. Πέρασα πολλές εβδομάδες στο πολιτιστικό κέντρο μετά από πολυάριθμες εκδρομές στα σύνορα και ήταν το μέρος οπου έρχομασταν όλοι πιο κοντά.

Επίσης, εκτός από καταφύγιο για αυτούς που έρχονταν απ ‘εξω, το πολιτιστικό κέντρο λειτούργησε επίσης και ως καταφύγιο για τα παιδιά. Πολλά εργαστήρια διοργανώνονταν για τα παιδιά και στην κεντρική αίθουσα εκτίθονταν τα έργα των παιδιών. Ο Cay ήταν πάντα μεθυσμένος όσο κόσμος καθόταν στο κέντρο του δωματίου και συζητούσαν τις πολιτικές εξελίξεις στα σύνορα με την Ροζάβα.

 

Ένας συγκεκριμένος στόχος

Το χτύπημα στόχευε συγκεκριμένα σε ένα γκρούπ αλληλεγγύης με το όνομα “Σοσιαλιστική ομοσπονδία νεανικών ενώσεων” (SGDF) . Τα νέα της μέλη είχαν έρθει να δώσουν ένα χεράκι στις προσπάθειες ανασυγκρότησης και οργάνωναν να περάσουν στο Κομπάνι όπου θα έπαιρναν μέρος στο χτίσιμο ενός παιδότοπου. Τα θύματα της σφαγής ήταν κυρίως από την Κωνσταντινούπολη και πολλά ήταν φοιτητές.

Το SDLP είναι η κομματική νεολαία του σοσιαλιστικού ESP ( “Κόμμα των καταπιεσμένων”) , το κόμμα που συγκρότησε μια συμμαχία πριν τις εκλογές με το φιλοκουρδικό HDP. Ο αντιπρόεδρος του HDP είναι ο Φίγκεν Γιούκσεντακ , ιδρυτικό μέλος του ESP. Η συνεργασία του ESP με το HDP και το κουρδικό κίνημα γενικότερα, αντιπροσωπεύει την πρόοδο που έχει υπάρξει στην ανάπτυξη αλληλεγγύης η οποία ξεπερνά τις προυπάρχουσες εθνολογικές διαφορές μεταξύ Τούρκων και Κούρδων.

Το HDP συνειδητά επεδίωξε συμμαχίες με την τουρκική αριστερά και υπό αυτή την έννοια, η σκόπιμη στόχευση του SGDF ήταν μια ευθεία επίθεση στην πρόσφατη σύγκλιση της kουρδικής και της τουρκικής αριστεράς. Το κεντρικό σλόγκαν του SGDF τα λέει όλα : “Οι αξίες του Κομπάνι είναι οι αξίες του κινήματος στο Γκεζί”.

Η προσπάθεια του SGDF αποσκοπούσε στην επέκταση της αλληλεγγύης και για τους ανθρώπους της Ροζάβα, πέρα από εθνολογικές συνδέσεις. Πολλά από τα θύματα του μακελειού ήταν Αλεβίτες, ενώ ένας άλλος νέος άνδρας προερχόταν από τον παραδοσιακό εθνικιστικό “οχυρό” της Τραπεζούντας.

Το “Αμάρα” εκτός των άλλων , ήταν η βάση για ακτιβιστές από όλο τον πλανήτη, ένα είδος πρεσβείας για τις διεθνείς συμμαχίες του Κομπάνι και της Ροχάβα γενικότερα. Για τους δημοσιογράφους , το “Αμάρα” ήταν η πρώτη επαφή με την ζωή στα σύνορα. Συνεντεύξεις οργανώνονταν μέσω του κέντρου και ήταν επίσης ο χώρος όπου οι δημοσιογράφοι οργάνωναν την λαθραία είσοδό τους στο Κομπάνι.

Για αυτούς του λόγους, βλέπουμε την επίθεση στο SGDF, ως μια επίθεση στην παγκόσμια αλληλεγγύη η οποία είχε δημιουργηθεί γύρω από την αντίσταση του Κομπάνι. Το κέντρο από μόνο του ήταν έμφυτα συνδεδεμένο με την μάχη στο Κομπάνι και η επίθεση ήταν μια ξεκάθαρη προσπάθεια από το Ισλαμικό Κράτος για αποτρέψει την επέκταση αυτης της παγκόσμιας αλληλεγγύης. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να φοβηθούν.

 

Επιθέσεις αυτοκτονίας και οι σχέσεις της Τουρκίας με το ISIS

Τους τελευταίους δύο μήνες , έχουμε γίνει μάρτυρες μιας αύξησης των εκδικητικών επιθέσεων αυτοκτονίας του ISIS εναντίον των Κούρδων, λογικά ως άμεση αντίδραση στις πρόσφατες νίκες των κουρδικών απελευθερωτικών δυνάμεων στην βόρια Συρία.

Στο Ντιαρμπακίρ, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του φιλοκουρδικού HDP, ένας Τούρκος που είχε πριν πολεμήσει στο πλευρό του Ι.Κ στην Συρία, έβαλε μια βόμβα η οποία σκότωσε τέσσερις. Λίγες εβδομάδες αργότερα, τζιχαντιστές του Ι.Κ , εισέβαλαν στο Κομπανί από την τούρκικη διασυνοριακή πύλη και προχώρησαν σε σφαγές άνω των 200 πολιτών-η δεύτερη μεγαλύτερη τους σφαγή στη Συρία- σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Σε όλες αυτές τις τρείς επιθέσεις, η Τουρκία ήταν ή συνένοχη ή εντελώς αδιάφορη. Ως απόδειξη του συνεχούς και αυξανόμενου συσχετισμού της Τουρκίας με το ISIS έχει θεωρηθεί η έντονα εμφανής επιλογή της τουρκικής κυβέρνησης να μην συμπαραταχθεί στο πλευρό των Κούρδων πολιτών της, υποστηρίζοντας το Ισλαμικό Κράτος με σκοπό να εξασθενίσει το κουρδικό πείραμα της δημοκρατικής αυτονομίας στη βόρεια Συρία.

Αυτή η κατάσταση καταδεικνύει την αυξανόμενη επίδραση του συριακού εμφυλίου στην νότια Τουρκία. Την στιγμή που οι Κούρδοι της Συρίας συνεχώς μάχονται το Ι.Κ (πετυχαίνοντας ισχυρά πλήγματα τους τελευταίους δύο μήνες), υπάρχει ο φόβος , πως με την ανοχή της τουρκικής κυβέρνησης , ότι το Ι.Κ θα συνεχίσει τις βομβιστικές επιθέσεις εναντίον Κούρδων μέσα στην Τουρκία. Μετά την τραγωδία που έλαβε χώρα στο Σουρούτς, πολλοί Κούρδοι επιρρίπτουν ευθύνες στην κυβέρνηση και τις δυνάμεις ασφαλείας της, κατηγορώντας τους πως δεν κάνουν ουσιαστικά τίποτα και απαιτούν αντίποινα από το PKK.

 

Ανάγκη για παγκόσμια αλληλεγυη

Η σφαγή στο Κομπάνι στα τέλη Ιουνίου και η τελευταία βομβιστική επίθεση στο Σουρούτς, είναι μια προσπάθεια του Ι.Κ , να κρατήσει το Κομπάνι σε μια εμπόλεμη, απελπιστική και αποδιοργανωμένη κατάσταση. Οι τοπικές αρχές έχουν ξεκινήσει να ξαναχτίζουν την πόλη και οι επιθέσεις είναι ξεκάθαρα προσανατολισμένες στην δημιουργία κλίματος φόβου ώστε να τραυματιστεί η αλληλεγγύη προς το Κομπάνι.

Ως διεθνείς σύμμαχοι των επαναστατών της Ροζάβα, έχουμε το χρέος να ολοκληρώσουμε τους στόχους του SGDF: να βοηθήσουμε στην ανοικοδόμηση της πόλης του Κομπάνι.

Η παγκόσμια αλληλεγύη προς το Κομπάνι έχει αποφέρει τεράστιο καλό στην κουρδική αντίσταση. Έχει δώσει ελπίδα σε μαχητές και πολίτες. Το πολιτιστικό κέντρο “Αμάρα”, αντιπροσώπευε αυτή την ισχυρή επιθυμία για παγκόσμια υποστήριξη. Καλωσόρισε επισκέπτες από όλο τον κόσμο και επεδίωξε να διεθνοποιήσει την μάχη πέρα από αυτούς που επηρεάζονταν άμεσα από τον πόλεμο. Δεν πρέπει να αφήσουμε το Ι.Κ να συνεχίσει και να οδηγηθούμε σε αδράνεια εξαιτίας του φοβού μελλοντικών επιθέσεων.

Ένας από τους επιζώντες της επίθεσης της Δευτέρας , ο Μέρβ Κανάκ, δημοσίευσε το ακόλουθο μήνυμα στην σελίδα του στο facebook:

«Σκότωσαν τους ανθρώπους με τους οποίους τραγουδούσαμε μαζί στο λεωφορείο. Σκότωσαν τους ανθρώπους που χορεύαμε μαζί. Τους ανθρώπους που μιλάγαμε, αυτούς που ξαφνιαστήκαμε που ήταν μαζί μας εκεί, αυτούς που δουλεύαμε μαζί. Σκότωσαν τους ανθρώπους με τους οποίους παίρναμε πρωινό μαζί στον κήπο του Αμάρα, τους ανθρώπους που γελάγαμε μαζί, που τρώγαμε καρπούζι μαζί. Τους ανθρώπους που με τους οποίους κάναμε πολιτικές συζητήσεις. Τους ανθρώπους με τους οποίους είχαμε διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες αλλά ενώνονταν μαζί μας στην πραγματικότητα της επανάστασης. Ήμασταν όλοι κάλοί άνθρωποι. Ήρθαμε όλοι εδώ για να πραγματοποιήσουμε ένα όνειρο. Είχαμε παιχνίδια μαζί μας , τρεις τσάντες ο καθένας, το διανοείστε;»

 

Οι καρδιές μας θρηνούν σήμερα. Αύριο, ξαναχτίζουμε.